περισμαραγώ

-έω, Α

κάνω πάταγο ολόγυρα, κροτώ, ηχώ γύρω γύρω («οὕτω τοῑς ὅπλοις περιεσμαραγεῑτο», Λουκιαν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + σμαραγῶ «κάνω θόρυβο, κρότο»].